.
Wywiezieni jako pierwsi wspomnienia ofiar deportacji z 10 lutego 1940 r.
Kazimierz Bradel, Jadwiga Bunkiewicz, Teresa Sitarek, Walerian Wysocki
Pierwsza masowa deportacja polskich obywateli w głąb ZSRR rozpoczęła się 10 lutego 1940 r. Jak każda z kolejnych czterech fal wywózek z województw wschodnich II RP dokonanych w latach 1940–1941, miała ona swoje cechy szczególne: jej ofiarami padli osadnicy wojskowi i cywilni, a także pracownicy służby leśnej, osiągnęła też największy rozmiar spośród wszystkich. O jej wyjątkowości stanowił również fakt, że była to wówczas nowa i tym samym zaskakująca polską ludność metoda represji ze strony władz radzieckich, zastosowana w dodatku w warunkach bardzo ciężkiej zimy przełomu 1939/1940. Obraz tej deportacji wywarł przemożny wpływ na polską pamięć zbiorową związaną z radzieckimi zsyłkami. Relacje dotyczące tego rozdziału zesłańczej historii zajmują szczególne miejsce we wspomnieniowej spuściźnie sybiraków. Teksty zgromadzone w niniejszym tomie wyszły spod piór osób, które do września 1939 r. zamieszkiwały północno-wschodnie obszary państwa polskiego. Są to świadectwa ludzi wówczas młodych lub bardzo młodych, doświadczających tragedii deportacji z perspektywy wyznaczonej przez ich wiek i specjalną pozycję w rodzinach.
Opis
- Ilość stron
- 338
- ISBN
- 978-83-64465-67-3
- Rodzaj oprawy
- Broszura
- Format
- A5 (145x205mm)
Specyficzne kody
Zobacz także