Wspomnienia 1906–1956

Jan Konopielko

35,00 zł

25,00 zł Zniżka 10,00 zł

Brutto

Quantity:

Jan Konopielko (1906–1985) był w okresie międzywojennym mieszkańcem gminy Smorgonie w województwie wileńskim. Urodził się w biednej chłopskiej rodzinie. Dzięki wielkiej determinacji i pracowitości zdobył średnie wykształcenie i zdał egzamin na nauczyciela szkół powszechnych. Po 1930 r. pracował nie tylko jako nauczyciel i kierownik szkół w powiecie oszmiańskim, ale także angażował się społecznie. W swoich wspomnieniach, których część pierwsza powstała w końcu lat 30. XX w., opisał pełne trudności zabiegi o dostęp do edukacji, pierwsze doświadczenia pedagogiczne, ale także życie rodzinne, dążenie do stabilizacji materialnej egzystencji rodziny i w efekcie poprawę własnej pozycji wskutek zdobytego ciężką pracą awansu społecznego. Część druga wspomnień, powstała w pierwszej połowie lat 80. XX w., opowiada o unicestwieniu dotychczasowego dorobku życiowego, zagrożeniach związanych z życiem w warunkach zmiany kolejnych okupantów, a wreszcie o aresztowaniu przez NKWD i dziesięcioletnim wyroku wydanym przez sąd radziecki. W 1945 r. Jan Konopielko trafił do obozów Gułagu, z których w 1954 r. został zwolniony na „wieczne osiedlenie” w Kazachstanie. Zmiana sytuacji politycznej pozwoliła mu w 1956 r. na repatriację do Polski i połączenie z żoną Heleną i dwoma synami.

Jego wspomnienia zasługują na uwagę nie tylko ze względu na życiowe perypetie autora, który zmuszony był odbyć przymusową wędrówkę z Wileńszczyzny po Daleki Wschód i Kazachstan, ale także z powodu niezwykłego hartu ducha, przedsiębiorczości i optymizmu autora. Te cechy pozwoliły mu nie tylko pokonać przeszkody na drodze ku lepszemu życiu przed wojną, ale przede wszystkim przetrwać najcięższe chwile podczas łagierno-zesłańczego etapu jego biografii.

Indeks

Opis