Łopalewski Tadeusz (1900–1979) – au­tor kilkudziesięciu tomów poezji i prozy wydawanych w dwudziestoleciu mię­dzywojennym i po roku 1945, tłumacz literatury rosyjskiej, reżyser i autor wielu słuchowisk radiowych. W latach przedwojennych mieszkał w Wilnie, gdzie wydawał kwartalnik „Środy Lite­rackie”, prowadził Teatr Miejski i był kierownikiem programowym rozgłośni radiowej. Po wojnie kontynuował dzia­łalność kulturalną w Łodzi i Warsza­wie. Zasłynął m.in. jako autor powieści historycznej Kaduk, czyli wielka niemoc oraz bestsellera wydawniczego Między Niemnem a Dźwiną, traktującego o tak bliskiej Łopalewskiemu Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie.