Wybierając biografię Tadeusza Żenczykowskiego stanęła Karolina Trzeskowska przed bardzo trudnym wyzwaniem. Przyszło Jej się bowiem zmierzyć z życiorysem Człowieka, którego aktywność życiowa z powodzeniem mogła obdzielić kilka postaci. Musiała przy tym wchodzić badawczo w trzy zupełnie odmienne epoki: okres Polski Niepodległej, lata II wojny światowej i czas powojenny. Była to przy tym postać, która pozostawała aktywna praktycznie do końca swojego długiego, bo 90-letniego życia.

Książka, choć jest to studium naukowe, adresowana jest do wszystkich zainteresowanych problematyką, przede wszystkim zaś do młodego pokolenia Polaków, urodzonych i żyjących w okresie kolejnej, zapewne najważniejszej transformacji, w ojczyźnie z trudem odzyskującej swoją tożsamość po okresie nazistowskiej, a następnie dziesięcioleciach komunistycznej okupacji.

Satyra ta jest opisem polskiej rzeczywistości na Kresach widzianej oczami „wyzwolicieli”. Sergiusz Piasecki w humorystycznej formie pokazał zderzenie się dwóch różnych światopoglądów. Opinie czytelników zebrane w bibliotekach i czytelniach na obczyźnie bardzo korzystnie oceniały styl i język tej książki. Sposób myślenia i zachowania krasnoarmiejców według opinii czytelników ściśle odpowiadał „wzorom” zapamiętanym przez mieszkańców Kresów Wschodnich z ich spotkań z nimi w okresie wojny.

Książka niezwykła - dozwolona tylko dla wymagających czytelników; bo choć z pozoru wiedzie po ścieżkach znanych każdemu z nas w mityczną krainę dzieciństwa - autor przygotował w ukrytych miejscach, zamaskowane niespodzianki do odczytania tylko dla wysmakowanych koryfeuszy słowa i wytrawnych literackich koneserów.

Autor przejmująco i realistycznie przedstawił rzeczywistość schyłku rządzonej przez komunistów Polski, atmosferę nadziei ale także strachu, podejrzeń, inwigilacji.

Książka została wyróżniona przez jury Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza

„Nieboszczyk ze złożonymi rękami, sztywny, zimny, żółty i zmniejszony jakby – nie jest już straszny. Jest raczej wstrętny i ma się doń urazę o to, że zachował kształt ludzki, skoro już nasz świat opuścił. Byłoby taktowniej, gdyby się rozpłynął. Jest jakieś obrzydliwe natręctwo w tym udawaniu człowieka, kiedy się już nim być przestało. Coś jak chęć obrzydzenia nam naszego ludzkiego bytu. Straszny jest człowiek umierający; straszne jest przesilenie się życia i śmierci. Straszne są pozory życia przy powolnie posuwającej się ofensywie śmierci.

Dr James Fadiman

James Fadiman oddaje w nasze ręce przewodnik na temat krótko- i długotrwałych rezultatów stosowania psychodelików do wywoływania doświadczeń duchowych (wysokie dawki), do wspierania terapii (średnie dawki) i do rozwiązywania problemów (niskie dawki). W badania nad substancjami psychodelicznymi zaangażował się już w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i wielu ludzi uważa, że jest najmądrzejszym i najbardziej szanowanym amerykańskim autorytetem w dziedzinie psychodelików i ich używania. Na podstawie doświadczeń zgromadzonych w ciągu czterdziestu lat prezentuje najlepsze sposoby na przygotowanie bezpiecznych i świętych podróży psychodelicznych.

Józef Haller

W Pamiętnikach Józef Haller – Błękitny Generał – zawarł opis swego niezwykle burzliwego życia, od patriotycznej i głęboko religijnej atmosfery domu rodzinnego aż po lata spędzone na emigracji. Jest to głos uczestnika doniosłych wydarzeń z historii odradzającego się państwa polskiego i II wojny światowej, dowódcy wielkich polskich formacji wojskowych, dzielnego żołnierza i znanego polityka, pozostającego w cieniu Marszałka. Głos człowieka dziś może nieco zapomnianego, ale jakże dla tej historii znaczącego.

Mariusz Kolmasiak

Książka opowiada o 442 dniach z życia Józefa Piłsudskiego, które pod koniec I wojny światowej spędził internowany w magdeburskiej twierdzy, a także o losach Domku Magdeburskiego – jednego z ciekawszych miejsc z nim związanych. Odsłania ona interesujący i mniej znany fragment życia przyszłego Marszałka z lat 1917-1918. To historia o wielu pasjonujących wątkach i zwrotach akcji, z których najważniejszym był powrót do Polski i objęcie władzy w kraju. 11 listopada 1918 r., dzień odzyskania naszej niepodległości, to bowiem historia z magdeburskim prologiem.

W. Stepek, ppłk. żand.
K. Chodkiewicz, major żand.

Jest to materiał pokazujący najtrudniejszy obszar pracy kontrwywiadu, a jednocześnie skalę potrzeb. Dzięki przedstawionemu opisowi można sobie wyobrazić, jak wielkie było zagrożenie. Komuniści tworzyli w Polsce tło do działań subwersyjnych i sabotażowych.
Nade wszystko jednak powstawała możliwość tworzenia w Polsce licznych siatek szpiegowskich, których zadania wywiadowcze były bardzo szeroko zarysowane, od wywiadu przemysłowego przez polityczny aż po wojskowy. Do prowadzenia tak licznej agentury konieczne były liczne i rozbudowane rezydentury nielegalne, które w przypadku rozpoczęcia działań wojennych miałyby, oprócz prowadzenia agentury, przejąć koordynowanie akcji sabotażowych i terrorystycznych.

Jerzy Edigey

W Warszawie, w biały dzień, dochodzi do napadu na aplikanta sądowego Zygmunta Kalinowskiego. Z miejsca zdarzenia znika teczka, w której były akta sprawy przeciwko „białemu gangowi” oraz czek na 80 000 dolarów. Śledztwo w sprawie prowadzi major Stanisław Krzyżewski, trwa wyścig z czasem, a tropy okazują się fałszywe. Podejrzanych jest kilku, czas ucieka, sprawa się komplikuje. Czy uda się znaleźć złodzieja, zanim ten zrealizuje czek?
Odpowiedź znajdzie czytelnik w książce, której pierwsze wydanie ukazało się w 1963 roku.