„Piotr Rambowicz podjął trud przywrócenia świadomości czytelniczej zarówno dzieła, jak i biografii pisarza, który niewątpliwie zasługuje na pamięć i powrót do polskiego kanonu bibliotecznego. […] książka Rambowicza – erudycyjna i filologicznie kompetentna – jest napisana piękną polszczyzną, unika żargonu naukowego, nie unikając naukowości, jest więc niewątpliwie kierowana do publiczności szerszej niż wąski krąg historyków literatury – badaczy piśmiennictwa Drugiej Emigracji. Rambowicz z pasją rekonstruuje biografię Pawlikowskiego, korzystając z obfitych źródeł archiwalnych, przedstawia w pełni sytuację recepcyjną jego twórczości, pokazuje też skomplikowaną strategię genologiczną tego pisarstwa, które – z wyboru – «chce» się wydawać anachroniczne i sytuować pomiędzy martwym już dziedzictwem gawędy szlacheckiej a formą kroniki, pamiętnika, powieści autobiograficznej czy raptularza. […] Monografia pisarstwa Michała K. Pawlikowskiego pióra Rambowicza jest w moim przekonaniu książką, która dawno już powinna być wydana i stać się pozycją obowiązkową w polonistycznej bibliotece”.

Z recenzji dr. hab. Wacława Lewandowskiego, prof. UMK

 „[Książka ta] jest pierwszym tak obszernym opisem biografii autora Wojny i sezonu oraz jego twórczości powstałej po roku 1945. Autor dotarł do wielu mało znanych faktów z życia Pawlikowskiego, zbadał jego rozproszone, często trudno dostępne teksty, dotarł do materiałów archiwalnych […]. Znakomicie i zajmująco scharakteryzował specyfikę oraz oryginalność tworzonych przez Pawlikowskiego dzieł, polegającą w znacznej mierze na świadomej kontynuacji tradycji gawędy szlacheckiej, której wzorzec został tu jednak unowocześniony i wzbogacony […]. Piotr Rambowicz pokazuje też wpływ doświadczeń „kresowych” na pisarstwo Pawlikowskiego, opisuje jego związki z Wilnem, a dalej jego powinowactwa z romantyzmem i twórczością Sienkiewicza. Obszernie wreszcie omawia głosy krytyki emigracyjnej oraz krajowej na temat tej twórczości. W efekcie otrzymaliśmy dzieło o charakterze pionierskim, a zarazem ciekawe, ważne i potrzebne”.

Z recenzji dr. hab. Macieja Urbanowskiego, prof. UJ

Praca dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego