Wstęp Ryszarda Kaczorowskiego:

„Wspomnienia dra Romana Lewickiego obejmują lata szkolne u zarania Rzeczypospolitej poprzez okres Polski niepodległej, do wybuchu II Wojny Światowej i jej skutków. Kończą się na działalności politycznej poza krajem aż do odzyskania przez Polskę suwerenności.

Autor należy do tego pokolenia Polaków, które w bardzo trudnych sytuacjach znajdowało sposób służenia sprawie polskiej. Jego życio­rys jest życiorysem wielu Polaków, których los rzucił na nieludzką ziemię, na dno nędzy i poniewierki. Wydostali się z niej niestrudzenie szukając możliwości dalszej walki o Polskę. Wychowani na bohater­skich przykładach powstań narodowych, nie wyobrażali sobie życia bez czynnego udziału w tym, co się w świecie dzieje. Zawsze gotowi brać na siebie dodatkowe obowiązki, rezygnując z wygodnego życia.

Dr Roman Lewicki przedstawia ten typ człowieka czynu, przy tym bardzo skromnego, nie szukającego wyróżnień i pozostającego w cie­niu, z jedyną zasadą: być tam, gdzie może się przydać ze swoją pra­cowitością, wiedzą i doświadczeniem. Przez kilka lat naszej współpracy wiedziałem, że mogę zawsze liczyć na jego obowiąz­kowość, dyskrecję i radę. Z powierzonych sobie zadań wywiązywał się jak najchlubniej do ostatnich dni naszej działalności niepod­ległościowej.”