Książka jest relacją z podróży, którą odbył w latach 1920–1921 Giżycki przez środkową Azję. Autor opisuje walki, które toczył z bolszewikami w Mongolii (m.in. w oddziale barona Romana von Ungerna-Sternberga). Giżycki jest bystrym obserwatorem ludzkich zachowań i mistrzem opisów przyrody. Praca stanowi nie tylko zapis pewnego fragmentu historii Mongolii, ale opisuje także losy polskich żołnierzy poza granicami kraju.