"Chłopcy z Nowoszyszek to czwarta i zarazem ostatnia powieść Floriana Czarnyszewicza – ukazała się w Londynie w roku 1963, a więc na rok przed śmiercią pisarza. Ta książka jest w pewnym sensie kontynuacją Nadberezyńców oraz Wicika Żywicy, a zarazem swoistym ich epilogiem" – Maciej Urbanowski

"Chodziło mi o naświetlenie ważniejszych problemów: ówczesny stosunek dworu do chłopów i chłopów do dworu, jak chłop pragnął tej ziemi i jakich środków w walce o nią się imał, jak się budziło poczucie narodowości Białorusinów, jak szkodziła młodemu państwu polskiemu Rosja bolszewicka i jakich pod płaszczykiem propagandy niepodległej Białorusi nasyłała dobrze opłaconych «agentów» – szpiegów i zbójów... Czytelnik niech się reszty domyśla" – Florian Czarnyszewicz

"Największą zaletą powieści jest jej język. [...] Wielu wilnian umie kilka słów gwarą powiedzieć, lecz napisać nią książkę, to wielka sztuka" – Karol Zbyszewski