Praca Mai Elżbiety Cybulskiej, przedstawiająca archiwum Stefanii Zahorskiej, ma dwojaki charakter: z jednej strony ukazuje szereg materiałów bio-bibliograficznych, tyczących się piśmiennictwa krytycznego z zakresu historii sztuki oraz twór­czości literackiej pisarki; z drugiej strony rzuca snop światła na krąg literacko-społeczny, w którym się pisarka obracała, cha­rakteryzując pośrednio niektóre aspekty życia kulturalnego i działalności polskiego uchodźstwa wojennego i powojennego. Oba aspekty tej sprawy są równie ważne, gdyż ukazują wycinek życia i działalności polskiej zbiorowości znajdującej się na obczyźnie, dają materiały do historyczno-socjologicznego jej obrazu. Ważność tych informacji podnosi fakt, że są one załamane w pryzmacie doznań wybitnej umysłowości i nieprze­ciętnej pisarki. Stefania Zahorska nie należała do pisarzy łatwych, piszących dla doraźnego efektu. Zarówno jej pisarstwo krytyczne jak i twórczość literacka odwołują się od odbioru intelektualnego odpowiednio przygotowanego czytelnika. Tym niemniej materiały ukazane w tym archiwum są przejrzyste i łatwe do czytania niemal rozrywkowego. Szczególnie interesu­jące są listy adresowane do i od pisarki.